یک نفر نیست که دنیای مرا بشناسد
یک نفر نیست که رویای مرا بشناسد

 یک نفر نیست که در نیمه شب دلتنگی
غم پنهان ، غم پیدای مرا بشناسد

یک نفر نیست که از شعله سوزنده اشک
طلب عشق و تمنای مرا بشناسد ....

 دل خوش از آنیم که حج می رویم

غافل از آنیم که کج می رویم!

کعبه به دیدار خدا میرویم.
...
اوکه همین جاست کجا می رویم؟؟؟

حج به خدا جز به دل پاک نیست.

شستن غم از دل غمناک نیست.

دین که به تسبیح و سر و ریش نیست!

هر که علی گفت که درویش نیست!

صبح همه صبح درپی مکر و فریب،

شب همه شب گریه و امن یجیب!

" مهدی اخوان ثالث "

 کوله بارم بر دوش، سفری باید رفت،
سفری بی همراه،
گم شدن تا ته تنهایی محض،
یار تنهایی من با من گفت:
هر کجا لرزیدی، .....
از سفرترسیدی،
تو بگو، از ته دل
من خدا را دارم...

 عاشقت خواهم ماند بی نیاز از دنیا
من در این کوی غریبانه فدا خواهم شد
چشمهایم را به کسی باز نخواهم کرد تا تو از راه رسی
ای دو چشمت دریا چشم من کم نور است
دل ما را طلبت همچنان پرشور است .....
همچنان منتظرت خواهم ماند
دل خود را به کسی نسپارم
نه به جنگل،نه به دریا،نه به ابر
با بیگانه چنین و چنان خواهم شد
تا کنم چشمانم هدیه بر چشمانت
منتظر در طلبت،جان ما قربانت.

 سخن عشق تو بی آن که برآید به زبانم
رنگ رخساره خبر میدهد از حال نهانم

گاه گویم که ب...نالم ز پریشانی حالم
بازگویم که عیان ست چه حاجت به بیانم

هیچم از دنیی و عقبی نبرد گوشه خاطر
که به دیدار تو شغلست و فراغ از دو جهانم

گر چنان ست که روزی من مسکین گدا را
به در غیر ببینی ز در خویش برانم

من در اندیشه آنم که روان بر تو فشانم
نه در اندیشه که خود را ز کمندت برهانم

گر تو شیرین زمانی نظری نیز به من کن
که به دیوانگی از عشق تو فرهاد زمانم

نه مرا طاقت غربت نه تو را خاطر قربت
دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندانم

من همان روز بگفتم که طریق تو گرفتم
که به جانان نرسم تا نرسد کار به جانم

درم از دیده چکان ست به یاد لب لعلت
نگهی باز به من کن که بسی در بچکانم

سخن از نیمه بریدم که نگه کردم و دیدم
که به پایان رسدم عمر و به پایان نرسانم