• گاهی مسیر جاده به بن بست می رود
  گاهی تمام حادثه از دست می رود
  گاهی همان کسی که دم از عقل می زند
  در راه هوشیاری خود مست می رود
  گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست
  ... وقتی که قلب خون شده بشکست می رود
  اول اگر چه با سخن از عشق آمده
  آخر خلاف آنچه که گفته است می رود
  وای از غرور تازه به دوران رسیده ای
  وقتی میان طایفه ای پست می رود
  ... هر چند مضحک است و پر از خنده های تلخ
  بر ما هر آنچه لایقمان هست می رود
  گاهی کسی نشسته که غوغا به پا کند
  وقتی غبار معرکه بنشست می رود
  اینجا یکی برای خودش حکم می دهد
  آن دیگری همیشه به پیوست می رود
  این لحظه ها که قیمت قد کمان ماست
  تیریست بی نشانه که از شصت می رود
  بیراهه ها به مقصد خود ساده می رسند
  اما مسیر جاده به بن بست می رود

فقط یک پلک با من باش، نمی خوام از کسی کم شی

ازت تصویر میگیرم که رویای یه قرنم شی.

فقط یک پلک با من باش ، بگم سرتاسرش بودی

به قلبم حمله کن یکبار، بگم تا آخرش بودی.

نمیشی عشق ثابت، پس بیا و اتفاقی باش....

یه فصل و که نمیمونی، تو یک لحظه اقاقی باش.

نمیشه با تو که خوبی، به ظاهر هم کمی بد شد

به آدم های شَهرت هم، علاقمند باید شد....

ماه من !

غصه اگر هست ! بگو تا باشد !

معنی خوشبختی ،

بودن اندوه است ...!

این همه غصه و غم ، این همه شادی و شور

چه بخواهی و چه نه ! میوه یک باغند

همه را با هم و با عشق بچین ...

ولی از یاد مبر،

پشت هرکوه بلند ، سبزه زاری است پر از یاد خدا

و در آن باز کسی می خواند ،

که خدا هست ، خدا هست

و چرا غصه ؟!  چرا !؟ ......

یک نفر نیست بپرسد از من ،
که تو از پنجری عشق چه ها می خواهی ؟
صبح تا نیمه ی شب منتظری !
همه جا می نگری ،
گاه با ماه سخن می گویی ....!
گاه با رهگذران . خبر گمشدها می جویی ،
راستی گمشده ات کیست ؟!
کجاست ؟!
صدفی در دریاست ؟
نوری از روزنه فرداهاست ؟
یا خدایی است که از روز ازل نا پیداست...؟